La vita e bella

Περναω τις μερες μου σ ενα νοσοκομειο...
αναμεσα σε τοιχους βαμμενους γαλαζιους..μια ψευδαισθηση ουρανου
αναμεσα σε τεσσερις ανθρωπους..λιγο πριν το τελος
κυκλοφορω αναμεσα τους ντυμενη σαν σε δεξιωση..
μοιραζω χαμογελα και αφηνω κοκκινα φιλια στα μαγουλα τους..
τους ταιζω σοκολατακια με γεμιση φραουλα και ομορφα ψεμματα..
μοιραζομαι τον φοβο τους.. μα οχι την ελπιδα τους...
ακουω τις ιστοριες του καπετανιου..τα παραπονα του Ντοντι..
τα προστυχα αστεια του Αλεκου..την γκρινια του πατερα μου..
τεσσερις ανθρωποι..τεσσερις διαφορετικες ζωες..
ενας κοινος παρονομαστης...καρκινος

..τα βραδια στον υπνο τους απλωνουν τα χερια τους
σα να γυρευουν να κρατηθουν απο καπου
κι εγω κοιταζω το ρολοι λες κι ετσι θα σταματησει να μετραει ο χρονος